Narządy ruchu stanowią trzy pary odnóży i dwie pary skrzydeł. Odnóże składa się z pięciu części, a mianowicie: biodra, krętarza, uda, goleni i pięcioczłonowej stopy zakończonej dwoma pazurkami i przylgą. Na odnóżach występują narządy służące do czyszczenia czułków i zbierania pyłku. Na pierwszej parze nóg znajduje się narząd do czyszczenia czułków, utworzony przez półksiężycowate wycięcie u podstawy pierwszego członu stopy i kolca w dolnym odcinku goleni. Na goleni drugiej pary nóg występuje ostry kolec, służący do usuwania pyłku z koszyczków. Na trzeciej parze nóg występuje koszyczek, szczypce pyłkowe, grzebyczek i szczoteczka. Koszyczek tworzy zagłębienie na zewnętrznej stronie goleni, otoczone długimi, zagiętymi do środka włoskami. Koszyczki występują wyłącznie u robotnic. Służą one do gromadzenia i przynoszenia pyłku. Szczypce pyłkowe tworzy dolna krawędź goleni i górna krawędź pierwszego członu stopy. Rząd kolców na przyśrodkowej stronie goleni nazwano grzebyczkiem. Szczoteczkę tworzy 10 rzędów włosków usytuowanych po stronie przyśrodkowej pierwszego członu stopy. Mięśnie pszczół są zbudowane z włókien poprzecznie prążkowanych. Pęczki mięśni, a nawet poszczególne włókna są porozdzielane przebiegającymi między nimi tchawkami. Wszystkie mięśnie, z wyjątkiem mięśni wprawiających skrzydła w ruch, wykonują ruchy powolne. Dwie pary błoniastych skrzydeł są rozpięte na chitynowych żeberkach. Skrzydła pierwszej pary są większe i bardziej pożyłkowane. Na dolnej ich krawędzi znajduje jię rynienka, która zachodzi na rząd haczyków, umieszczonych na krawędzi przedniej skrzydeł drugiej pary. Ruch skrzydeł umożliwiają mięśnie tułowia. Podczas skurczu mięśni przebiegających od stemitu do tergitu, sklepienie tułowia jest ściągane ku dołowi, w następstwie czego skrzydła unoszą się ku górze. Unoszenie sklepienia tułowia, a tym samym opuszczenie skrzydeł, jest wynikiem skurczu mięśni podłużnych tułowia. Prędkość lotu pszczoły bez ładunku wynosi średnio 45-60 km/h, u pszczoły obciążonej jest trzykrotnie mniejsza.
