Źródło zakażenia i rozprzestrzeniania wirusa

W rozprzestrzenianiu wirusa w rodzinie zasadniczą rolę odgrywają zakażone robotnice, zanieczyszczony wirusem pyłek oraz kał. Wole miodne chorych pszczół zawiera 1011 cząsteczek wirusa, co wystarcza do zakażenia robotnic w trakcie przejmowania treści wola. Duże ilości wirusa występują również w pyłku. W pasiece choroba szerzy się za pośrednictwem pszczół błądzących i rabujących oraz plastrów z zapasami pyłku zanieczyszczonymi wirusem. Przebieg i objawy choroby. Choroba przebiega w dwóch formach: w pierwszej występuje drżenie skrzydełek i odwłoków oraz utrata zdolności lotnych. Zdolność pobierania pokarmu utrzymuje się przez cały czas trwania choroby. Chore owady zbijają się często w grupki, liczące niekiedy po kilkaset osobników, na ziemi lub źdźbłach traw. Często obserwuje się rozdęcie odwłoka na skutek przepełnienia wola miodnego płynną treścią oraz biegunką, w drugiej postaci choroby, w której chore pszczoły określono mianem „czarny rabuś”, owady przed wystąpieniem objawów paraliżu tracą owłosienie i przyjmują czarny połyskujący wygląd. Są one atakowane przez zdrowe osobniki z tej samej rodziny. Po kilku dniach występuje porażenie i padnięcia. Często obydwie postacie choroby występują w rodzinie równocześnie. Występowanie postaci pierwszej lub drugiej zależy od różnic genetycznych między pszczołami masowe zamieranie pszczół prowadzi szybko do zaburzeń w odżywianiu, pielęgnacji i wychowu czerwia.