Pestycydy toksyczne dla pszczół, na podstawie ich toksyczności bezpośredniej, są zaliczane do jednej z czterech klas. O przynależności do danej klasy decyduje toksyczność kontaktowa, która jest najczęstszą przyczyną zatruć w warunkach polowych. Do klasy I toksyczności zaliczane są pestycydy trujące, które wykazują zawsze toksyczność kontaktową i żołądkową, również często i aktywność gazową. LD50 dla toksyczności kontaktowej wynosi poniżej 0,6 ug/pszczołę, dla toksyczności żołądkowej poniżej 1,5 ug/owad. Ze względu na krótki okres działania, mimo dużych wartości LD50 nie należy do tej grupy Malation i Demeton metylowy. Klasa II obejmuje pestycydy szkodliwe dla pszczół, odznaczające się toksycznością kontaktową i żołądkową, niekiedy aktywnością gazową. Wartość LD50 przy działaniu kontaktowym wynosi 0,6-3,0ug/owad, dla toksyczności żołądkowej waha się w granicach 1,5÷6,0u/pszczołę. Do klasy III toksyczności należą pestycydy mało szkodliwe, które wykazują wyłącznie oksyczność kontaktową i żołądkową. LD50 przy działaniu kontaktowym wynosi 3,OH5,0/ig/pszczołę, żołądkowym 6, (K-100,0/rg/pszczołę. Klasa IV obejmuje substancje praktycznie nieszkodliwe dla pszczół, przeważnie o działaniu żołądkowym (LD50 ponad 100,0/jg/owad), tylko w sporadycznych przypadkach o aktywności kontaktowej (LD50 powyżej 15,0 Mg/pszczoła). Preparaty zaliczane do klasy I oraz II powodują poważne zatrucia w przypadku stosowania ich na plantacjach z kwitnącymi roślinami owadopylnymi oraz przy bezpośrednim eksponowaniu na nie pszczół lub uli. Nie wolno ich stosować w sąsiedztwie plantacji roślin owadopylnych, w uprawach, z kwitnącymi chwastami, w sadach z kwitnącymi roślinami okrywowymi. Można je stosować na tyle dni przed przewidywanym terminem kwitnienia roślin, ile wynosi okres prewencji. Jedyny wyjątek stanowią preparaty, których okres prewencji jest krótszy aniżeli nocna przerwa w locie pszczół, pod warunkiem że będą stosowane na kwitnące rośliny wieczorem lub w nocy na tyle godzin przed rozpoczęciem lotów pszczół ile wynosi okres prewencji. Podczas stosowania preparatów trujących lub szkodliwych należy zachowywać szczególną ostrożność, zwłaszcza gdy plantacje są usytuowane w pobliżu pasiek lub na drodze przelotu pszczół. Z tych względów wskazane jest przeprowadzanie zabiegów agrochemicznych wieczorem lub w nocy. Preparaty mało szkodliwe (III klasa toksyczności) mogą być stosowane w okresie kwitnienia roślin przy zachowaniu okresu prewencji. Należy w każdym przypadku ich stosowania unikać bezpośredniego opryskiwania pszczół lub uli. Pestycydy praktycznie nieszkodliwe (klasa IV) mogą być stosowane bez ograniczeń. Środki ochrony roślin, niezależnie od ich przynależności do danej klasy toksyczności muszą być chronione przed pszczołami. Nie należy ich zostawiać w otwartych naczyniach, rozlewać oraz pozostawiać puste naczynia z ich pozostałościami dostępne dla pszczół. W czasie upałów, przy zwiększonym zapotrzebowaniu pszczół na wodę, mogą wystąpić zatrucia nawet środkami należącymi do klasy IV toksycznpści. Na stopień toksyczności mają duży wpływ drogi przenikania pestycydów do organizmu. Insektycydy pokarmowe działają trująco po przedostaniu się do przewodu pokarmowego. Toksyczność żołądkową dla pszczół wykazują insektycydy zaliczane do I klasy toksyczności, ponadto preparaty arsenowe, barowe i fluorowe. Do zatrucia pszczół dochodzi podczas zbierania nektaru i pyłku. Przy małych stężeniach trucizny w nektarze, jak również w przypadku zatrutego pyłku, może mieć miejsce przeniesienie trucizny do ula. Wtedy jest ona przyczyną zatrucia pszczół nielotnych, trutni, czerwia i matki oraz powoduje skażenie miodu.
