Diagnostyczne stosowanie leków

Leki akarycydne powodują odpadanie pasożytów z pszczół na wkładkę (papier biały, bibuła) włożoną na dennicę lub wsuniętą przez wylotek. W celu uniknięcia skażenia miodu preparatem akarycydnym, badanie przeprowadza się w okresie bezpożytkowym. Najczęściej w celach diagnostycznych jest stosowany sineacar (diagvar), folbex, fenotiazyna i stężony kwas mrówkowy. Sineacarem opyla się pszczoły w uliczkach między plastrami oraz plastry z czerwiem i pszczołami. Jednorazowa dawka preparatu wynosi 50-100 g. Opylanie przeprowadza się wieczorem, a na drugi dzień rano usuwa się z ula wkładkę, na której obok sproszkowanego preparatu widoczne Śą pasożyty. Dokładniejszą identyfikację pasożytów umożliwia oglądanie zawartości wkładki pod lupą. W celu zwiększenia kontaktu pszczół z preparatem można zalecać po zastosowaniu preparatu podkurzenie rodziny przez wylotek kilkoma kłębami dymu z podkurzacza. Tlący pasek folbeksu należy włożyć między skrajny plaster a ścianę ula i zamknąć ul na 30 minut. Przed zabiegiem dennicę wykładamy papierem lub wsuwamy wkładkę przez wylotek i uszczelniamy ul. Pasożyty widoczne okiem nieuzbrojonym występują na wkładce. Dym ze spalanej w podkurzaczu fenotiazyny (1,5 g) wdmuchuje się przez wylotek (70-80 kłębów) i zamyka ul na 30 minut. Po tym czasie należy usunąć wkładkę i badać jej zawartość na obecność pasożytów. Po wyłożeniu dennicy białym papierem wstawia się do ula naczynie z knotem zawierające stężony kwas mrówkowy (180 ml/rodzinę) jak najbliżej części gniazdowej na okres 2 tygodni. Szybkość parowania (10 ml/dobę) należy ustalić za pomocą knota. Po 14 dniach usuwa się wkładkę i bada zawartość na obecność V. jacobsoni. Również w celach diagnostycznych wskazane jest wkładanie do ula wkładki po zawiązaniu kłębu zimowego, którą usuwa się na wiosnę przed pierwszym oblotem. Zebrany z wkładki osyp bada się metodą flotacji w laboratorium. W badaniach należy odróżnić V. jacobsoni od Braula coeca. Ciało B. coeca jest podłużnie owalne o wymiarach 1,5 x 1,0 mm. Braula ma któtką i szeroką głowę i tułów, prawie kulisty odwłok, trzy pary odnóży i zabarwienie ceglastoczerwone. Ponadto przy inwazji B. coeca występują charakterystyczne zmiany na zasklepach. Badanie laboratoryjne w kierunku warrozy obejmuje: próbę termiczną z żywymi pszczołami, badanie pszczół metodą flotacji oraz badanie zmiotków z dennicy i osypu zimowego. Próba termiczna z żywymi pszczołami polega na umieszczeniu 100-200 nielotnych robotnic w zasiatkowanej klateczce lub naczyniu szklanym w termostacie o temperaturze 46-49°C i wilgotności względnej 20-30% na okres 15 minut. Pod wpływem temperatury roztocza odpadają z pszczół i są dobrze widoczne ha bibule, na której ustawiono klateczkę oraz na dnie naczynia szklanego.