W ciele pszczół mogą pasożytować nicienie entomofilne z rodziny Mermithidae – struńce oraz owadobójcze nitkowce z rodziny Giordiaceae. Pewne znaczenie w patologii pszczół odgrywa inwazja struńców. Mermhydoza — Mermithidosis. Jest to choroba pasożytnicza wywołana przez struńce, w przebiegu której larwy pasożyta żerując w jamie ciała robotnic, trutni i matek powodują ich osłabienie i padanie Etiologia. Chorobę wywołuje Mermis nigriscens, M. albicans lub M. subnigriscens (typ Nermthelminthes, nadrodzina Mermithoidea, rodzina Mermithidae, rodzaj Mermis) i niektóre gatunki Agamermes. M. nigriscens występuje na terenie Szwajcarii, M. albicans w całej Europie. Struńce są robakami o wydłużonym okrągłym ciele (10÷20 mm) z zaokrąglonym przednim końcem i zaostrzonym ogonkiem. W rozwoju pasożyta występują trzy stadia: jajo, larwa i postać dojrzała. Samice po zapłodnieniu w ziemi składają jajeczka w wilgotnej ziemi lub płytkich zbiornikach wodnych. Zarażenie pszczół odbywa się przez zjedzenie jaj pasożyta. Pszczoły zarażają się za pośrednictwem wody zanieczyszczonej jajami. Patogeneza. Larwy struńców pasożytują w jamie ciała. Ich działanie chorobotwórcze polega najczęściej na mechanicznym uszkodzeniu narządów i tkanek żywiciela. U matek,w następstwie uszkodzenia jajników, występują zaburzenia w czerwieniu, a nawet zaprzestanie składania jajeczek. Dojrzewanie nicieni oraz ich rozmnażanie odbywa się w ziemi. W jednej pszczole może pasożytować od kilku do kilkunastu larw. Rozprzestrzenianie choroby. Pszczoły lotne zarażają się za pośrednictwem wody zanieczyszczonej jajami pasożyta. Robotnice przenoszą zakażenie w trakcie karmienia wodą trutni i matek. Przebieg i objawy choroby. Choroba występuje endemicznie i nie wywołuje większych strat. Największe nasilenie choroby przypada na sierpień, co wiąże się z występowaniem pasożytów i ich jaj na roślinach i w wodzie. Zarażone pszczoły są niespokojne, mają rozdęte i obrzękłe odwłoki. Czerwienie matek początkowo obniża się, później ustaje. Pszczoły giną podczas opuszczania ich ciała przez larwy pasożyta. Rozpoznanie. Jedynie sekcja parazytologiczna owadów uzupełniona badaniem mikroskopowym umożliwia prawidłowe rozpoznanie choroby. Badaniem mikroskopowym stwierdza się często w jamie ciała chorych owadów guzki z inkapsulowanymi larwami pasożyta. Zapobieganie. Najważniejszą rolę w zapobieganiu odgrywa zaopatrzenie pasiek w czystą wodę. Wskazane jest urządzanie w pasiekach wodopojów z bieżącą wodą.
