Senotainiaza (inwazja muchy Senotainia) — Senotainiasis. Jest chorobą inwazyjną pszczół lotnych, którą wywołują larwy muchy Senotairtia tricuspis pasożytujące w tułowiu i odwłoku pszczół. Zarażone pszczoły padają po 27 dniach. Nasilenie choroby przypada na lipiec i sierpień. Wtedy bowiem pojawiają się masowo zapłodnione samice S. tricuspis. Senotainiaza występuje we Francji, Italii, Ameryce, Ukrainie i na wschodzie Polski. Opisał ją po raz pierwszy w 1924 r. Agnelloz-Nikoud. Etiologia. Senotainia tricuspis (rząd Diptera, rodzina Tachinidae) ma długość 6÷8 mm. Ciało owada zabarwione na kolor szarozielonkawy pokrywają gęste włoski. Przednia część głowy między oczami oraz czułki są żółte. W pasiece spotyka się zapłodnione samice, które usadawiają się na ścianach i daszkach uli i czatują na wylatujące pszczoły. Samica napada na lecącą pszczołę i składa żywe larwy na błonie łączącej głowę z tułowiem. Larwy o długości 0,17 X 0,7 mm, o wyraźnie zaznaczonej segmentacji zewnętrznej, przegryzają błonę między- segmentalną, wnikają do hemolimfy i z jej prądem są przenoszone do tułowia i odwłoka gospodarza. Larwy rozwijają się i odżywiają kosztem organizmu pszczoły. Dopiero po padnięciu pszczoły wnikają one do mięśni tułowia, a następnie do narządów wewnętrznych odwłoka, gdzie żerują. Po 6÷11 dniach larwa opuszcza martwą pszczołę i przechodzi przepoczwarzenie w ziemi. Cykl rozwojowy pasożyta trwa 15÷33 dni. Muchy zimują w ziemi w stadium poczwarki. Patogeneza. Larwy S. tricuspis odżywiają się hemolimfą, co prowadzi do osłabienia, utraty zdolności lotnych i padania pszczół. Przebieg i objawy choroby. Chorują wyłącznie pszczoły lotne. Nasilenie inwazji występuje w drugiej połowie lata, zwłaszcza po zimnych i deszczowych dniach, które utrudniają loty pszczół. Usposabiająco do występowania choroby wpływa usytuowanie pasiek na terenach nasłonecznionych. Chore pszczoły tracą zdolności lotne, pełzają przed ulem i, szybko padają. Tułów i odwłok martwych pszczół wypełniają larwy S. tricuspis, W ZSRR opisano przypadki porażenia 70÷80% pszczół i masowe zamieranie całych rodzin. Rozpoznanie. Opiera się na stwierdzeniu w pasiekach obecności much S. tricuspis oraż wykazaniu podczas sekcji parazytologicznej żerujących larw w tułowiu i odwłoku pszczół. Zapobieganie i zwalczanie choroby. Polega ono na malowaniu na biało daszków uli krochmalem z dodatkiem kontaktowych środków owadobójczych. Martwe pszczoły porażone przez pasożyty należy zakopać na głębokość co najmniej 20 cm. Leczenia brak.
