W początkowym stadium choroby zakażeniu ulega czerw starszy karmiony zanieczyszczonym miodem i pyłkiem. Zarazek po przedostaniu się do przewodu pokarmowego namnaża się obficie w jelicie środkowym. Część zakażonego czerwia zamiera, część przeżywa zakażenie i przechodzi dalsze etapy metamorfozy. Chore larwy na skutek niedorozwoju gruczołów przędnych nie wytwarzają oprzędu w stadium larwy wyprostowanej. Zamiast oprzędu gruczoły wydzielają tłustawą, nie krzepnącą na powietrzu wydzielinę, zawierającą zarazki. Larwy podczas ruchów obmazują tą wydzieliną i kałem wewnętrzną powierzchnię wieczka i dno komórki, przyczyniając się w ten sposób do zanieczyszczenia zarazkiem komórek plastrów. W trakcie wygryzania się pszczół aparat gębowy zostaje zanieczyszczony paciorkowcem. Młode pszczoły pełniące w rodzinie funkcje karmicielek zakażają czerw za pośrednictwem mleczka zanieczyszczonego Str. pluton. W ten sposób zarazek trafia do organizmu młodego czerwia. Z chwilą zakażenia młodego czerwia choroba zaczyna szerzyć się gwałtownie. Wtedy choruje i zamiera zarówno czerw niezasklepiony jak i czerw zasklepiony. W przebiegu kiślicy dochodzi bardzo często do zakażeń wtórnych, które przyspieszają rozwój choroby, zaostrzają objawy chorobowe i zwiększają śmiertelność czerwia. Najważniejszą rolę w zakażeniach wtórnych odgrywa Achromobacter eurydice, Streptococcus faecalis i Bacillus alvel A. eurydice jest saprofitem przewodu pokarmowego zdrowych pszczół. W niewielkich ilościach występuje on w przewodzie pokarmowym zdrowego czerwia. Namnaża się natomiast obficie w jelicie środkowym czerwia chorego. Jako fakultatywny tlenowiec stwarza dogodne warunki do namnażania beztlenowca, jakim jest Str. pluton. Str. faecalis występuje w przyrodzie ubikwitamie. Do ula jest przynoszony z pyłkiem i nektarem przez zbieraczki. Chory czerw jest bardziej podatny na zakażenie niżeli czerw zdrowy. Zakażenie Str: faecalis przyspiesza zamieranie czerwia. Czerw ginie w stadium czerwia niezasklepionego, przy czym zamarłe osobniki wydzielają kwaśną woń. B. alvei jest saprofitem, który rozwija się w ulu na martwym czerwiu. Endospory B. alvei kiełkują po zasklepieniu komórek. Zamarły na kiśłicę czerw po zakażeniu B. alvei ulega szybkiemu rozkładowi i wydziela woń gnijącego mięsa. Wydzielony przez B. alvei w trakcie zarodnikowania antybiotyk (alveina) hamuje całkowicie wzrost Str. pluton. Źródło zakażenia. Źródłem zakażenia dla młodego czerwia jest mleczko, dla starszego miód i pyłek zanieczyszczone Str. pluton
