Okres odnawiania składu rodziny rozpoczyna się od momentu oblotu wiosennego. Po oblocie wzrasta intensywność czerwienia matki, przy czym czerwienie nabiera charakteru ciągłego. Nowo wygryzione pszczoły uzupełniają ubytki powstające w następstwie padania robotnic, które przezimowały. Po zakończeniu wymiany pszczół zimowych szybko wzrasta liczba pszczół w rodzinie, czemu sprzyja z jednej strony obfite czerwienie matki, z drugiej zaś zwiększenie liczby karmicielek, wyższa temperatura i wzrost pożytku. W rodzinie występuje nastrój rojowy. Pojawiają się trutówki anatomiczne i zwiększa się liczba trutni. Robotnice budują mateczniki, do których matka składa jaja. Po zasklepieniu mateczników, na kilka dni przed wygryzieniem młodej matki, stara matka wraz z częścią rojących się pszczół opuszcza ul. W macierzystej rodzinie po wyjściu roju wygryza się młoda matka, która po dojrzeniu i serii lotów godowych (zaplemnienie) zaczyna czerwienie. Okres kwitnienia masowego większości roślin nektarodajnych (okres głównego pożytku) charakteryzuje się maksymalną aktywnością robotnic i nagromadzeniem największych ilości miodu, wygasaniem nastroju rojowego i spadkiem czerwienia matki. Po zakończeniu tego okresu wymierają stopniowo starsze pszczoły. W następstwie nieco zwiększonego czerwienia matki ulega odmłodzeniu skład rodziny. Pod koniec września lub na początku października aktywność pszczół słabnie, z komórek wygryzają się ostatnie pszczoły. Jedynie w pogodne dni odbywają się loty oczyszczające. Z chwilą obniżenia temperatury otoczenia rodzina skupia się w kłąb. Temperatura zewnętrzna kłębu nie spada poniżej 12°C, wewnętrzna waha się w granicach 14-35°C.
