Zatrucie solą kuchenną występuje po spożyciu pokarmu, który zawiera ponad 0,5% chlorku sodu lub ponad 0,3% chlorku potasu. Patogeneza. Nadmiar soli kuchennej wywołuje zaburzenia w gospodarce jonowej i wodnej organizmu. Miejscowo chlorek sodu i chlorek potasu działają drażniąco na nabłonek jelita środkowego, co prowadzi do zwyrodnienia i martwicy komórek nabłonka, wakuolizacji jąder i rozpadu chromatyny jądrowej oraz zaburzeń w wytwarzaniu błony odżywczej. Przebieg choroby. Zatrucia występują w każdej porze roku po podaniu pszczołom pokarmu zawierającego duże stężenia soli. Długość życia pszczół zależy ściśle od stężenia soli w pokarmie. Przy stężeniu wynoszącym 0,5% pszczoły giną po około 19 dniach, 1,0% po około 12 dniach, przy stężeniu 5,0% po 2,9 dniach. Objawy. Zatrucie solą objawia się zaniepokojeniem rodziny, utratą zdolności lotnych i biegunką. W zimie w następstwie rozwiązania kłębu i zachwiania równowagi cieplnej rodziny giną całe roje. Rozpoznanie. Ostateczne rozpoznanie jest możliwe jedynie na podstawie wyników badania toksykologicznego, na zawartość jonu chloru w treści przewodu pokarmowego oraz w zapasach miodu. Leczenie. Z chwilą wystąpienia zatrucia należy usunąć plastry ze szkodliwym pokarmem oraz podkarmić rodzinę rzadkim syropem cukrowym. Wystąpieniu zatrucia solą zapobiega przestrzeganie zasad żywienia pszczół. Mikotoksykozy. Rozprzestrzenione w przyrodzie grzyby, szczególnie z.rodzaju Aspergillus, Penicillium IMucor mogą rozwijać się w zapasach miodu, pyłku oraz w syropie cukrowym. Stymulująco na rozwój grzybów wpływa podwyższona temperatura i wilgoć. Mechanizm rozwoju mikotoksykoz u pszczół nie jest dotychczas w pełni wyjaśniony. Przyjmuje się, że w trakcie rozwoju grzybów są produkowane toksyny. Toksycznie mogą działać również niektóre produkty przemiany materii grzybów oraz substancje powstające w procesach fermentacji — kwasy organiczne, lipoproteiny, barwniki. Powodują one zaburzenia w procesach oddychania komórkowego, przemianie białek i kwasów nukleinowych oraz drażnią przewód pokarmowy. U pszczół mikotoksykozy występują sporadycznie, przy czym choruje niewielka liczba pszczół w rodzinie. Do głównych objawów należy biegunka. Zwalczanie i zapobieganie mikotoksykozom polega na zapewnieniu rodzinie jakościowo dobrego pokarmu i usuwaniu z ula zapasów pokarmu przerośniętych przez grzyby i drożdżaki.
