Pnie pozostawione na zimę na pasieczysku (zimowla na toczku) powinny być szczelne, zabezpieczone przed wtargnięciem gryzoni, odpowiednio ocieplone i o odpowiedniej wentylacji. Pasieka powinna być osłonięta od wiatrów. Zimującym rodzinom należy zapewnić maksymalny spokój. Niepokojenie zimujących pszczół prowadzi do rozwiązania kłębu zimowego, zwiększenia zużycia pokarmu, występowania biegunek i niekiedy do zamierania całych rodzin. Podstawowym warunkiem zabezpieczenia stanu zdrowia rodziny jest jej siła. Siłę rodziny określa się na podstawie liczby ramek obsiadanych przez pszczoły w połowie kwietnia. Rodziny bardzo silne obsiadają w ulu typu Dadant lub warszawskim poszerzonym 6 ramek, przy czym czerw zajmuje 3-4 plastry. W ulu wielkopolskim i warszawskim bardzo silne rodziny obsiadają 9-10 ramek; czerw zajmuje 45 ramek, w wielkopolskim 5-6 ramek. Słabe rodziny nie utrzymują odpowiedniej temperatury w gnieździe, gorzej karmią czerw i słabo rozwijają się na wiosnę. Czerw i pszczoły ze słabych rodzin są bardzo podatne na choroby zakaźne i inwazyjne oraz inwazje szkodników miodu, pyłku i wosku. Ważnym zabiegiem profilaktycznym jest zmiana matki. Matkę należy zmieniać w rodzinie co 2-3 lata. Stare matki dają mniej wartościowe potomstwo, słabiej czerwią i są bardziej podatne na choroby. Matki powinny pochodzić ze zdrowych, silnych rodzin o wysokiej produkcyjności, opornych na choroby. Przeciwskazane jest łączenie rodzin zdrowych z rodzinami chorymi oraz przenoszenie ramek i plastrów z rodzin chorych do zdrowych bez ich uprzedniego odkażenia. Wskazana jest coroczna wymiana 30% ramek, na których zimowały pszczoły. Plastry przeznaczone do użytku w następnym sezonie pszczelarskim należy wysiarkować, przechowywać w widnych i przewiewnych pomieszczeniach, w taki sposób żeby nie stykały się z sobą.
