Dysbakterioza

Długotrwałe, a często nieumiejętne stosowanie antybiotyków i sulfonamidów może prowadzić do dysbakterioz. Stosowane leki przeciwbakteryjne hamują rozwój nie tylko drobnoustrojów chorobotwórczych, ale również innych mikroorganizmów wrażliwych na ich działanie, które wchodzą w skład normalnej mikroflory czerwia i pszczół. Wskutek zniszczenia mikroflory mogą rozwijać się drobnoustroje oporne oraz grzyby, na które nie działają stosowane leki. Zmiany wywołane stosowaniem środków chemioterapeutycznych mogą doprowadzić również do rozwoju nadkażeń bakteryjnych przez bakterie oporne. Po przedłużonym stosowaniu sulfonamidów występują zakłócenia w obronnych odczynach komórkowych u czerwia i pszczół. Drogą enteralną leki są stosowane najczęściej w syropie cukrowym, sycie rzadkiej lub gęstej, cieście miodowo-cukrowym lub w mieszaninie z cukrem pudrem. W celu przedłużenia pobierania przez pszczoły pokarmu zawierającego lek oraz zapewnienia jego stałego i równomiernego dopływu do rodziny antybiotyki i sulfonamidy są stosowane w formie tzw. pasztecików lub pakiecików. Syrop leczniczy do podkarmiania przygotowuje się przeważnie w stężeniu 1:1 (11 wody na 1 kg cukru). Wodę przeznaczoną do przygotowania syropu należy uprzednio przegotować i w trakcie wrzenia dosypywać odpowiednie ilości cukru, stale mieszając. Do ciepłego syropu (35÷40° C) dodaje się lek, po uprzednim rozpuszczeniu w niewielkiej ilości letniej wody i dokładnie miesza. Syrop leczniczy przechowywany w chłodzie należy zużyć w ciągu kilku dni. W syropie cukrowym, miodzie i w sycie można podawać jedynie leki dobrze rozpuszczalne w wodzie. Maksymalna dzienna dawka syropu leczniczego nie powinna przekraczać 1 litr na pień. Niekiedy leki są podawane w sycie, czyli w miodzie rozcieńczonym wodą. Sytę rzadką przyrządza się z 1 części miodu i jednej części wody, gęstą – z dwóch części miodu i jednej części wody. Do naczynia z odmierzoną ilością miodu wlewa się odpowiednią ilość wrzącej wody, miesza płyn na wolnym ogniu aż do rozpuszczenia miodu, a następnie zagotowuje. Do tak przygotowanej syty dodaje się lek rozpuszczony w niewielkiej ilości letniej wody i całość dokładnie miesza. Z miodu i cukru przyrządza się pokarm o konsystencji stałej, zwany ciastem miodowo-cukrowym lub kandem. Ciasto miodowo-cukrowe przyrządza się w sposób następujący: do podgrzanego płynnego miodu należy dodać porcjami cukier puder z dodatkiem leku stale mieszając, a następnie całość dokładnie wymiesić na deseczce. W czasie wyrabiania ciasta temperatura nie może przekraczać 40÷45°C. Na 1 kg cukru dodaje się 250 g miodu. Drugi rodzaj ciasta przyrządza się przez gotowanie. Do 1 1 wrzącej wody dodaje się 2 kg cukru i otrzymany w ten sposób syrop gotuje się 20 minut, doprowadzając go do temperatury 112°C. Następnie dodaje się 600 g miodu i gotuje do osiągnięcia przez mieszaninę temperatury 118°C. Wtedy zestawia się naczynie z ognia, zawartość stale miesza i po osiągnięciu przez mieszaninę temperatury 45+50°C dodaje lek i nadal miesza aż do uzyskania konsystencji półstałej. Ciasto z lekiem można przechowywać przez dłuższy okres czasu w zamkniętych naczyniach szklanych.