Odporność przeciwbakteryjną i przeciwgrzybiczą można u owadów stymulować przy użyciu szczepionek zabitych. Za kryterium odporności przyjmuje się niewrażliwość na-zakażenie szczepem zjadliwym. Przy przyjęciu tego założenia, brak w hemolimfie owadów immunoglobulin, jak również przeciwciał analogicznych do przeciwciał kręgowców, nie świadczy o braku odporności. Zwiększonej tolerancji na zakażenie towarzyszy wzrost poziomu ciepłostałych substancji w hemolimfie, które działają bakteriobójczo in vitro i in vivo. Jedna z nich, tzw. czynnik A, odgrywa ponadto istotną rolę w biernym przenoszeniu odporności na wrażliwe owady tego samego gatunku. Odporność bierna cechuje się dużą swoistością w stosunku do drobnoustrojów homologicznych. Zaobserwowano ponadto, że u owadów odporność antybakteryjna może rozwijać się również po stymulacji substancjami, które nie wykazują zdolności immunogennych u ssaków, np. woda destylowana, jałowy bulion. Stopień odporności stymulowanej przez substancje nie antygenowe jest znacznie niższy w porównaniu do odporności, która rozwija się po uodparnianiu drobnoustrojami. U owadów nie wykazano reakcji na przeszczepy allogeniczne i niektóre przeszczepy ksenogeniczne. Ten brak reakcji może być spowodowany albo brakiem zdolności do rozpoznawania przeszczepu jako „not self” przez komórki biorcy, albo brakiem mechanizmów analogicznych do mechanizmów odrzucania przeszczepów u kręgowców. Wykształcenie odporności u pszczół ma duże znaczenie praktyczne. Uzyskanie linii pszczół odpornych na choroby oraz możliwość stymulowania na szerszą skalę odporności może przyczynić się w przyszłości do zmniejszenia strat w hodowli tych owadów. Dotychczas na drodze selekcji uzyskano linie pszczół oporne na zakażenie niektórymi wirusami, B. Iarvae i Acarapis woodi.
