Pozytywne efekty daje połączenie zabiegów hodowlanych, które mają na celu zwiększenie siły rodziny ze swoistym leczeniem i zabiegami higienicznymi likwidującymi spory pasożyta w otoczeniu pszczół. Leczenie obejmuje roje, których utrzymanie w pasiece jest opłacalne. Rodziny, które nie chcą pobierać syropu leczniczego oraz rodziny bardzo słabe należy zlikwidować. Postępowanie w pasiece w przypadku choroby polega na: pobraniu próbek pszczół do badań przed pierwszym oblotem, jak najwcześniejszym przeprowadzeniu oblotu wiosennego, oczyszczeniu, a nawet odkażeniu ścian ula i wylotu powalanego kałem, spaleniu osypanych pszczół, odkażeniu toczka, ustawieniu wodopojów i leczeniu wszystkich rodzin w pasiece, w lecie zaleca się usytuowanie pni na suchym nasłonecznionym terenie, wymianie matki, ramek i sprzętów pasiecznych i ponowne podanie leków po miodobraniu, w jesieni należy usunąć z gniazda ramki, na których zimowały pszczoły i wcześnie zaopatrzyć rodzinę w zapasy pożywienia, do zimowli należy przeznaczać jedynie silne rodziny o dużej liczbie młodych pszczół. Zimowanie przeprowadzać należy na toczku w miejscach osłoniętych od wiatru. Ważną rolę odgrywa zapewnienie spokoju zimującym rodzinom. Dobre efekty w zwalczaniu choroby zarodnikowcowej uzyskiwano po: przesiedleniu chorych rodzin po pierwszym oblocie do nowych lub odkażonych uli, wymianie plastrów na nowe lub odkażone, leczeniu wszystkich rodzin w pasiece. Plastry nie nadające się do ponownego użycia należy przetopić na węzę.
