Układ krążenia pszczół stanowi krwioobieg otwarty. Krew (hemolimfa) po przejściu przez serce i aortę, wypełnia wszystkie wolne przestrzenie między tkankami i narządami. W skład układu krążenia wchodzi serce, aorta oraz narządy tętniące w czułkach i zatarczu. Serce ma kształt długiej, cienkiej rurki, rozciągającej się po stronie grzbietowej odwłoka od II do VI pierścienia odwłokowego. Składa się ono z pięciu komór oddzielonych dwudzielnymi zastawkami. Tylna komora serca jest zakończona ślepo, przednia przechodzi w aortę. Po bocznej stronie każdej komory znajdują się dwa otworki z zastawkami, przez które krew z zatoki okołosercowej (grzbietowej) przedostaje się w czasie rozkurczu: serca do poszczególnych komór. Ściana serca jest zbudowana z mięśni podłużnych i okrężnych. Wnętrza serca nie wyściela endotelialna wyściółka. Serce leży na przeponie grzbietowej, silnej, łączno-tkankowej błonie, która rozciąga się od III do VI segmentu odwłoka. Przepona grzbietowa oddziela znajdującą się nad nią zatokę grzbietową (okołosercową) od zatoki okołotrzewiowej, usytuowanej pod przeponą. Przepona grzbietowa nie dochodzi całkowicie do boków ciała. Przez powstałe w ten sposób otwory zatoka grzbietowa komunikuje się z zatoką okołotrzewiową. Górna ściana serca jest przytwierdzona do grzbietowej części szkieletu zewnętrznego krótkimi mięśniami grzbietowymi. Powierzchnię dolno-boczną przytwierdzają do przepony i ścian bocznych zatoki okołosercowej wachlarzowato rozszerzone końce 5 par mięśni skrzydlastych. Serce kurczy się dzięki pracy mięśni komór. Rozkurcz serca następuje podczas skurczu mięśni grzbietowych i mięśni skrzydlastych. Skurcze rozpoczynają się od komory tylnej i powoli przenoszą się w kierunku aorty. Liczba skurczów wynosi 9CK-120 na minutę. Zmniejsza się silnie w okresie głodu, wzrasta w czasie wykonywania pracy i przy podwyższonej temperaturze. Krew z serca przedostaje się do aorty, cienkiej elastycznej rurki, która w miejscu przejścia tułowia w odwłok tworzy kilkanaście skrętów, następnie wznosi łukowato, wnika do głowy przez otwór potyliczny i otwiera przed zwojami nerwowymi głowy. Hemolimfa po opłynięciu narządów głowy odpływa ku tyłowi ciała przez tułów i przechodzi do odwłoka przez zatokę brzuszną. Zatokę brzuszną stanowi przestrzeń ograniczona od dołu i z boków przez sternity tułowia, z góry przez przeponę brzuszną. Zatoka brzuszna rozciąga się u robotnic i matek do VIII, u trutni do VI segmentu odwłoka. W miejscu gdzie kończy się przepona brzuszna, hemolimfa dostaje się do zatoki okołotrzewiowej, opływa narządy wewnętrzne i otworami w przeponie grzbietowej przelewa się do zatoki okołosercowej.
