W dynamicznym rozwoju potencjału wytwórczego kraju duża rola przypada gospodarce rolnej, do której zalicza się również pszczelarstwo, Zasadniczą rolę w przyspieszeniu rozwoju i intensyfikacji gospodarki pasiecznej odgrywa integracja służb fachowych Polskiego Związku Pszczelarskiego w Centralnym Związku Kółek Rolniczych, tworzenie pasiek wielkotowarowych, zespołów indywidualnych rolników pszczelarzy, rozbudowa istniejących pasiek w SKR i PGR. Działania w zakresie intensyfikacji produkcji pszczelarskiej dotyczą nie tylko dalszego doskonalenia pogłowia pszczół i środków produkcji (ule wielokorpusowe, ule z mas plastycznych), ale również odpowiedniego zabezpieczenia zdrowia rodzin przed zatruciami i chorobami, przede wszystkim chorobami zakaźnymi i inwazyjnymi. Intensyfikacja gospodarki pasiecznej może przyczynić się jednak do szybkiego rozprzestrzeniania chorób zaraźliwych. W pasiekach towarowych, złożonych z kilkudziesięciu, a nawet kilkuset pni, istnieją duże możliwości przenoszenia zakażeń między ulami za pośrednictwem pszczół błądzących, rabunków, sprzętów i narzędzi pasiecznych zanieczyszczonych zarazkami oraz za pośrednictwem pszczelarza nie przestrzegającego zasad higieny pracy w pasiece. Nagromadzenie zarazków w rodzinach chorych na choroby zakaźne oraz możliwość ich wielokrotnego przepasażowania przez czerw lub pszczoły, może przyczynić się do zwiększenia ich zjadliwości i występowania tzw. „fenomenu szpitalnego”. Ule po zamarłych rodzinach, sprzęt i narzędzia pasieczne nie poddane mechanicznemu oczyszczeniu i gruntownej dezynfekcji mogą stanowić trwałe wtórne źródło zakażenia dla całej pasieki. Późne rozpoznanie choroby, szczególnie przy zachorowaniach większej liczby rodzin oraz nieprzestrzeganie zasad prawidłowego żywienia, hodowli i higieny może szybko doprowadzić do zachorowania wszystkich rodzin w pasiece, a w krańcowych przypadkach do ich wymarcia. W celu ochrony zdrowia pszczół w gospodarce wielkotowarowej istnieje konieczność: uaktywnienia zespołów rzeczoznawców chorób pszczół na szczeblach gmin i powołanie nowych zespołów w rejonach, gdzie występują masowe zachorowania, wprowadzenia kompleksowej lustracji pasiek przez służbę weterynaryjną i rzeczoznawców związku pszczelarskiego, zapewnienia pełnego asortymentu i terminowej dostawy leków i środków odkażających, nowelizacji aktów prawnych dotyczących zwalczania chorób pszczół z uwzględnieniem postępowania w pasiekach wielkotowarowych, kontrolowania przez służbę weterynaryjną wędrówek pasiek, wprowadzenia obowiązku niszczenia za odszkodowaniem słabych, nie nadających się do leczenia rodzin, stosowania ostrych rygorów w stosunku do pszczelarzy i osób prawnych sprawujących opiekę nad pasiekami, którzy nie przestrzegają zarządzeń wydawanych w celu zapobiegania i likwidacji chorób zaraźliwych pszczół. W pasiekach wielkotowarowych istnieją większe możliwości: prowadzenia gospodarki pasiecznej w oparciu o selektywnie dobrany materiał hodowlany, silne rodziny o wysokiej wydajności, zabezpieczenia odpowiednich warunków higieniczno-sanitarnych przez fachową obsługę oraz lekarza weterynarii sprawującego opiekę nad pasiekami, szybkiego przystąpienia do zwalczania chorób na drodze izolacji, leczenia i likwidacji chorych rodzin oraz dewastacji zarazków na sprzęcie i narzędziach pasiecznych oraz w produktach pszczelarskich.
