Na zakażenie doświadczalne najbardziej podatne są 4÷6 -dniowe larwy, które po podkarmieniu syropem cukrowym zanieczyszczonym zarodnikami A. apis i zasklepieniu należy ochłodzić i przetrzymywać przez 20 godzin w temperaturze 20 C, a następnie inkubować w temperaturze 35°C. Przebieg i objawy choroby. Choroba występuje w okresie od kwietnia do października. Maksimum zachorowań przypada w okresie czerwiec-sierpień. Choroba rozwija się powoli i występuje najczęściej w rodzinach osłabionych. Ponieważ zarodniki grzyba nie giną w ulu w czasie zimowli, grzybica otorbielakowa może występować w rodzinie przez okres kilku lat. Choroba przebiega na ogół łagodnie. Notowano również przypadki zachorowań 50% czerwia w rodzinie. Zakażony czerw traci zdolność poruszania się, żółknie, przerasta ciało żółtą, stopniowo ciemniejącą grzybnią i zamiera. Martwe larwy twardnieją i przypominają swoim wyglądem i konsystencją kredę. Mumifikacja trwa od 3 do 5 tygodni. W następstwie obumierania czerwia zmniejsza się liczba pszczół lotnych i spada produkcyjność rodziny. Rozpoznanie. Polega na stwierdzeniu w komórkach plastrów, często na deseczce wylotowej i ziemi przed ulem zmumifikowanego czerwia. Rozpoznanie kliniczne należy przeprowadzić badaniem mikologicznym mikroskopowym i hodowlanym. Badanie mikroskopowe polega na oglądaniu pod mikroskopem rozdrobnionych fragmentów zmumifikowanego czerwia zawieszonych w kropli 50% wodnego roztworu gliceryny. Obecność charakterystycznej grzybni, owocników, worków i zarodników świadczy o grzybicy otorbielakowej. Badanie hodowlane przeprowadza się na wysiewach fragmentów czerwia na podłoża stosowane do izolacji A. apis. Do szybkiej identyfikacji A. apis zaleca się zakładanie mikrokolonii na szkiełkach podstawowych. Rozpoznanie różnicowe. W rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić grzybicę kropidlakową czerwia. Zestawienie najważniejszych objawów i zmian chorobowych występujących w przebiegu grzybicy otorbielakowej i kropidlakowej.
