Oleandomycyna, neomycyna i nystatyna

Oleandomycyna. Jest antybiotykiem z grupy makrolidów o spektrum działania podobnym do erytromycyny. Hamuje ona „in vitro” Bac. larvae w stężeniu 1,0÷16,0 pg/l, Str. pluton w stężeniu 0,125÷4,0 jug/ml. Antybiotyk działa bakteriostatycznie. Szczepy oporne pojawiają się dość szybko. Oleandomycyna jest stosowana w leczeniu zgnilca złośliwego. Jednorazowa dawka antybiotyku wynosi 0,5-1,0 g/pień. Neomycyna. Należy do grupy antybiotyków aminoglikozydowych. Działa bakteriobójczo na drobnoustroje Gram ujemne i Gram dodatnie (za wyjątkiem Str. faecalis). Mechanizm działania antybiotyku polega na hamowaniu syntezy białka w komórce drobnoustrojów. W Polsce nie jest zalecana w terapii zgnilca złośliwego i kiślicy ze względu na duży odsetek szczepów Bac. larvae i Str. pluton opornych na jej działanie. W ZSRR i Hiszpanii neomycyna jest stosowana w kombinacji z chlorotetracykliną. Nystatyna. Należy do antybiotyków polienowych o działaniu fungistatycznym. Powoduje ona zaburzenia w czynnościach błon komórkowych grzybów. Nystatyna działa wyłącznie miejscowo, ponieważ słabo rozpuszcza się w wodzie i praktycznie nie wchłania się z przewodu pokarmowego. Nystatyna jest stosowana w leczeniu grzybicy otorbielakowej i kropidlako- wej w dawce 0,5 g/1 syropu. W tej dawce nie działa ujemnie na czerw i pszczoły. Nystatynę przed dodaniem do pokarmu należy rozpuścić w niewielkiej ilości spirytusu.