Zatrucie spadzią. Oprócz pszczół choruje i zamiera czerw w wieku 3÷5 dni. Choroba występuje sezonowo w okresie spadziowania, lub w zimie podczas zimowania rodziny na miodzie spadziowym. Chore pszczoły o rozdętych, zanieczyszczonych rzadkim kałem odwłokach wydzielają niemiłą woń. Robotnice pełzające przed ulem mają wykręcone skrzydełka. Trzecia para nóżek jest porażona i przylega do tułowia. Półpłynna zawartość przewodu pokarmowego jest najczęściej ciemno zabarwiona. Zatrucie środkami chemicznymi. Choroba przebiega szybko i pszczoły padają masowo poza ulem, może również zamierać czerw, często występuje biegunka. Zachorowania występują w okresie stosowania środków ochrony roślin. Uzyskujemy również pozytywny wynik badania toksykologicznego. Zwalczanie i zapobieganie. Często obserwowano ustąpienie choroby po zmianie matki. W zapobieganiu ważną rolę odgrywa przestrzeganie zasad higieny w pasiece, zapobieganie rabunkom, zaopatrzenie rodzin w odpowiedni pokarm. W ZSRR zalecane jest profilaktyczne: napylanie rodziny wodnym roztworem rybonukleazy trzustkowej (15 g/10 ml, trzykrotnie w ostępach tygodniowych), napylanie rodziny Biowita 40 (trzykrotnie po 4 g) z następowym podkarmianiem oksytetracykliną (600 tys. jm/1) w ilości 100 ml na każdą ramkę, podkarmianie rodziny 3% roztworem siarczanu miedzi w ilości po 100 ml na każdą ramkę. Leczenie. W niektórych przypadkach notowano wyleczenie po trzykrotnym napyleniu pszczół na plastrach roztworem siarki.
