Choroby bakteryjne czerwia

Przyczyną chorób bakteryjnych czerwia są dwie grupy drobnoustrojów, obligatoryjne i fakultatywne patęgeny. W warunkach naturalnych obligatoryjne patogeny wywołują zgnilec złośliwy i kiślicę. Źródłem zakażenia jest pokarm zanieczyszczony, wrotami zakażenia przewód pokarmowy. Fakultatywne patogeny nie wywołują specyficznych chorób u czerwia. Choroby wywołane przez te drobnoustroje przebiegają wśród objawów zbliżonych do kiślicy. Bardzo często wywołują one zakażenia wtórne lub namnażają się w organizmie martwego czerwia, co przyczynia się. do całkowitego rozkładu czerwia. Podatność na zakażenie, przebieg zakażenia i choroby zależą od zakaźności, zjadliwości i rozsiewalności patogenów, wieku i stanu odporności larw oraz działania czynników stresowych, głównie oziębienia, niedożywienia lub przegrzania. Zależność między wiekiem czerwia i jego podatnością na zakażenie występuje wyraźnie w przypadku zgnilca złośliwego i kiślicy. Na zakażenie endosporami Bac. larvae są podatne larwy w wieku 55÷60 godzin. Starsze larwy z reguły nie ulegają zakażeniu. Na zakażenie Str. pluton najbardziej wrażliwy jest czerw karmiony miodem i pyłkiem. Działanie chorobotwórcze bakterii jest następstwem mechanicznego uszkodzenia nabłonka lub zaczopowania światła przewodu pokarmowego, wytwarzania enzymów proteolitycznych oraz toksyn, a także bakteriemii. Wykazano np., że Bac. larvae wytwarza proteazy powodujące zwyrodnienie komórek nabłonka cewek wydalniczych, mięśni i tkanek narządów wewnętrznych. Enzymy proteolityczne uszkadzają układ nerwowy. Czerw zamiera na skutek wycieńczenia i głodu oraz uszkadzającego działania produktów przemiany materii pochodzenia bakteryjnego. Objawy kliniczne występujące w chorobach bakteryjnych czerwia są charakterystyczne, ale nie zawsze swoiste. Zbliżone objawy do obserwowanych w zgnilcu złośliwym i kiślicy występują również u czerwia zakażonego Str. faecalis i laseczkami z rodzaju Bacillus. Ciało chorych larw ciemnieje na skutek melanizacji i uszkadzającego działania substancji bakteryjnych. Bakterie nie powodują całkowitego uszkodzenia hypodermy. Dopiero po śmierci ciało larwy zmienia się w bezpostaciową masę, która po odparownaiu wody przypomina strupek. Strupek przylega ściśle lub luźno do komórki plastra albo rozpada się na miałki proszek. Zapobieganie chorobom bakteryjnym czerwia polega na zapewnieniu rodzinie odpowiednich warunków hodowlanych, żywieniowych i sanitarnych. W zwalczaniu choroby istotną rolę odgrywa dewastacja zarazka w źródle zakażenia.