W antybiotykoterapii chorób pszczół należy przestrzegać następujących zasad: w leczeniu większości zakażeń wywołanych przez jeden rodzaj bakterii lub grzybów należy stosować określony pojedynczy antybiotyk. Leczenie należy rozpoczynać jak najwcześniej przy użyciu dużych dawek antybiotyku. Nie należy go przedłużać poza wymagane minimum, ponieważ istnieje możliwość rozwinięcia się antybiotykooporności, wystąpienia superinfekcji, zakażeń wtórnych i dysbakterioz, w trakcie leczenia antybiotykami należy ograniczyć błądzenie pszczół, wykluczyć całkowicie możliwość rabunków, łączenia rodzin lub przenoszenia plastrów z czerwiem z rodzin leczonych do rodzin zdrowych. Takie postępowanie zapobiega bezpośredniej lub pośredniej transmisji drobnoustrojów chorobotwórczych oraz wpływa hamująco na pojawianie się szczepów lekoopornych, zakażenia mieszane można skutecznie leczyć antybiotykami o szerokim spektrum działania (tetracykliny, chloramfenikol), kojarzenia antybiotyków o działaniu synergistycznym (penicylina i streptomycyna) lub addycyjnym (tetracykliny i antybiotyki makrolidowe), w wyborze antybiotyków należy uwzględniać ich stabilność zarówno w materiale stosowanym do podkarmiania pszczół, jak i miodzie. W okresie pożytku niewskazane jest stosowanie antybiotyków, których pozostałości w miodzie utrzymują się przez okres ponad miesiąca (streptomycyna, chloromycetyna, tetracykliny, erytromycyna). Miód zawierający wykrywalne domieszki antybiotyków nie może być przeznaczony do celów konsumpcyjnych, wybór odpowiedniego antybiotyku należy zawsze poprzedzić określeniem wrażliwości czynnika etiologicznego, w każdym przypadku należy bezwzględnie przestrzegać odpowiedniego dawkowania antybiotyków. Przekroczenie dawek terapeutycznych, przynajmniej w przypadku niektórych antybiotyków, może wywołać zatrucie czerwia i pszczół oraz dysbakteriozy.
