Rozpoznanie i leczenie kiślicy

O rozpoznaniu choroby decyduje wynik badania klinicznego i laboratoryjnego (izolacja Str. faecalis). Rozpoznanie różnicowe. Należy wykluczyć kiślicę i chorobę woreczkową czerwia. Decydującą rolę w rozpoznaniu różnicowym, oprócz badania klinicznego, odgrywa badanie laboratoryjne. U czerwia chorego na kiślicę w postaci kwaśnej prześwituje przez oskórek aparat tchawkowy i skupiska Str. pluton w jelicie środkowym. Masa zamarłego czerwia daje się wyciągać w krótkie, grube nitki. W postaci gnilnej chory czerw wydziela woń gnijącego mięsa. Badanie laboratoryjne wykazuje obecność Str. pluton, w przypadku zaś zakażeń wtórnych Str. faecalis i B, alveu W chorobie woreczkowej czerwia najczęściej zamiera czerw zasklepiony. Martwy czerw przypomina woreczek z zaznaczoną segmentacją zewnętrzną ciała w odcinku przednim. Nie wydziela zapachu lub lekko kwaśną woń. Badanie bakteriologiczne ma wynik ujemny. Zapobieganie i zwalczanie. Zapobieganie chorobie polega na przestrzeganiu zasad higieny, niedopuszczeniu do zaziębienia i niedożywienia czerwia. Chore rodziny należy wysiarkować, a ule, sprzęt i narzędzia pasieczne odkazić 2% ługiem sodowym. Leczenie. Pewne efekty uzyskano po stosowaniu leków zalecanych w leczeniu kiślicy.