Postępowanie w pasiece zapowietrzonej

Po urzędowym stwierdzeniu choroby pasieka zostaje uznana za zapowietrzoną. W pasiece zapowietrzonej urząd wojewódzki (wojewódzki lekarz weterynarii) wydaje decyzję nakazującą umieszczenie przy wejściu do pasieki tablicy z wyraźnym i trwałym napisem: zgnilec złośliwy, kiślica lub choroba roztoczowa, oraz decyzje zabraniające: prawa wstępu do pasieki zapowietrzonej osobom postronnym z wyjątkiem pracowników służby weterynaryjnej i upoważnionych rzeczoznawców chorób pszczół, przeglądu pni pszczelich osobom nie upoważnionym przez wojewódzkiego lekarza weterynarii, wywożenia (wynoszenia, wypożyczania łub sprzedaży) rojów, pni pszczelich, matek, uli, produktów pasiecznych oraz przyborów pszczelarskich. Z pasieczyska należy usunąć puste ule oraz zabezpieczyć usunięte ule, woszczynę i plastry przed dostępem pszczół. Wszystkie schwytane roje niewiadomego pochodzenia podlegają likwidacji. O wydanych zarządzeniach należy powiadomić posiadacza pasieki i odpowiednie organa administracji terenowej, które podadzą zarządzenia do wiadomości publicznej i dopilnują ich wykonania. Jeżeli w wyniku przeprowadzonych dochodzeń ościennych, wojewódzki lekarz weterynarii jest zobowiązany do powiadomienia o tym odpowiednich władz administracyjnych w tych województwach. Równocześnie z wydaniem zarządzeń należy w pasiece zapowietrzonej przystąpić do likwidacji zarazy. Jeżeli w pasiece zapowietrzonej zgnilec złośliwy wystąpił po raz pierwszy, a przeglądy pasiek w okręgu zagrożonym dały wynik negatywny, wojewódzki lekarz weterynarii może wydać decyzję o likwidacji chorych rodzin. W tym przypadku właścicielom przysługuje odszkodowanie w wysokości 3/4 wartości szacunkowej rodziny. W pozostałych przypadkach silnie zakażone, słabe rodziny (o masie około 1 kg) można zlikwidować bez odszkodowania za zgodą właściciela. W razie odmowy te rodziny oraz pozostałe chore rodziny w pasiece podlegają leczeniu.