Choroba hurmaczkowa

Jest to choroba przewodu pokarmowego pszczół wywołana przez gregaryny. Gatunki patogenne dla pszczół pasożytują w komórkach nabłonka jelita środkowego. Zarażenie gregaiynami opisano po raz pierwszy w Szwajcarii w 1926 r. Choroba występuje w pasiekach w Italii, Francji, USA, Wenezueli, RFN i Afryce Północnej. Etiologia. Chorobę hurmaczkową wywołuje najczęściej Leidyana apis, rzadziej Epigregarim stammeri, Acuta rousseui iMonocia apis. Gregaryny należą do typu Protozoa, klasy Sporozoa, rzędu Gregarinida, podrzędu Eugregarinina, grupy Cephalina. Wszystkie mają pojedyncze sporozoity, trofotoit jest wyposażony w epimeryt. Za wyjątkiem L. apis, spory nie mają sporoduktów. L. apis pasożytująca w jelicie środkowym pszczół należy do dużych gregaryn (40÷64 X 80÷150 /rm). Ciało trofozoita jest podzielone na deutomeryt owalnego lub cylindrycznego kształtu o ziarnistej cytoplazmie z wyraźnie zaznaczonym jądrem komórkowym oraz mniejszy protomeryt pozbawiony jądra. Protomeryt jest zaopatrzony w narząd czepny (epimeryt), którym pasożyt przymocowuje się do komórek nabłonka jelita i pobiera pokarm z wnętrza komórki.